مُناجاتُ الْعارِفین یا مناجات خداشناسان، از مناجات‌های پانزده گانه است که از امام سجاد (ع) نقل شده و معرفت و شناخت خدا، محور این مناجات را تشکیل می‌دهد و حضرت در این مناجات به ما می فهماند که معرفتِ کنه ذات و صفات الهی محال است و بشر هرچه بکوشد، نمی‌تواند به آن مرتبه از معرفت دست یابد. در مناجات عارفین بیش‌تر روی دو مفهوم تکیه شده است: معرفت الهی و محبت الهی. وقتی انسان محبت داشته باشد استعداد این را پیدا می‌کند که مراتب عالی معرفت را پیدا کند، ولی بعضی از مراتب معرفت هم هست که شرط آن محبت است.
مناجات با نوای میثم مطیعی:
متن مناجات:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِلَهِی قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنَائِکَ کَمَا یَلِیقُ بِجَلالِکَ
خداى زبان ها از اداى ثنایت آنچنانکه شایسته عظمت توست کوتاه است
وَ عَجَزَتِ الْعُقُولُ عَنْ إِدْرَاکِ کُنْهِ جَمَالِکَ
و خردها از درک ژرفاى جمالت ناتوان است
وَ انْحَسَرَتِ الْأَبْصَارُ دُونَ النَّظَرِ إِلَى سُبُحَاتِ وَجْهِکَ
و دیده ها از تماشاى بزرگیهاى ذاتت درمانده است
وَ لَمْ تَجْعَلْ لِلْخَلْقِ طَرِیقا إِلَى مَعْرِفَتِکَ إِلا بِالْعَجْزِ عَنْ مَعْرِفَتِکَ
براى خلق راهى به سوى شناسایى ات جز ناتوانى از شناخت قرار ندادى
إِلَهِی فَاجْعَلْنَا مِنَ الَّذِینَ تَرَسَّخَتْ [تَوَشَّجَتْ] أَشْجَارُ الشَّوْقِ إِلَیْکَ فِی حَدَائِقِ صُدُورِهِمْ
خدایا ما را از کسانى قرار ده که شاخسارهاى اشتیاق به سویت در بوستان هاى سینه هایشان استوار و پابرجا شده است
وَ أَخَذَتْ لَوْعَةُ مَحَبَّتِکَ بِمَجَامِعِ قُلُوبِهِمْ
و سوز عشقت در کانون دلهایشان برافروخته
فَهُمْ إِلَى أَوْکَارِ الْأَفْکَارِ یَأْوُونَ وَ فِی رِیَاضِ الْقُرْبِ وَ الْمُکَاشَفَةِ یَرْتَعُونَ
از این روى به آشیانه اندیشه هاى ولا جاى گیرند، و در گلستان قرب و مکاشفه ات مى گردند
وَ مِنْ حِیَاضِ الْمَحَبَّةِ بِکَأْسِ الْمُلاطَفَةِ یَکْرَعُونَ
و از حوض هاى محبّتت با جام ملاطفت مى نوشند
وَ شَرَائِعَ الْمُصَافَاةِ یَرِدُونَ قَدْ کُشِفَ الْغِطَاءُ عَنْ أَبْصَارِهِمْ
و در کنار نهرهاى صفا وارد مى شوند، درحالى که پرده از دیدگانشان برداشته شده
وَ انْجَلَتْ ظُلْمَةُ الرَّیْبِ عَنْ عَقَائِدِهِمْ وَ ضَمَائِرِهِمْ
و تاریکى دودلى از باورها و ضمایرشان زدوده گشته
وَ انْتَفَتْ مُخَالَجَةُ الشَّکِّ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَ سَرَائِرِهِمْ
و خلجان شک از دلها و باطنشان بیرون رفته
وَ انْشَرَحَتْ بِتَحْقِیقِ الْمَعْرِفَةِ صُدُورُهُمْ
و سینه هایشان با تحقّق معرفت گشوده شده
وَ عَلَتْ لِسَبْقِ السَّعَادَةِ فِی الزَّهَادَةِ هِمَمُهُمْ وَ عَذُبَ فِی مَعِینِ الْمُعَامَلَةِ شِرْبُهُمْ
و همّتشان براى پیشى گرفتن در میدان خوشبختى بر اثر زهد بلندى گرفته، و نوشیدنشان در چشمه زلال کردار گوارا شده
وَ طَابَ فِی مَجْلِسِ الْأُنْسِ سِرُّهُمْ وَ أَمِنَ فِی مَوْطِنِ الْمَخَافَةِ سِرْبُهُمْ
و باطنشان در مجلس انس پاکیزه گشته، و راهشان در جاى ترسناک ایمنى یافته
وَ اطْمَأَنَّتْ بِالرُّجُوعِ إِلَى رَبِّ الْأَرْبَابِ أَنْفُسُهُمْ
و جانشان با رجوع به رب الارباب اطمینان یافته
وَ تَیَقَّنَتْ بِالْفَوْزِ وَ الْفَلاحِ أَرْوَاحُهُمْ وَ قَرَّتْ بِالنَّظَرِ إِلَى مَحْبُوبِهِمْ أَعْیُنُهُمْ
و ارواحشان به نیکبختى و رستگارى یقین یافته، و دردگانشان با نظر به محبوبشان روشنى گرفته
وَ اسْتَقَرَّ بِإِدْرَاکِ السُّؤْلِ وَ نَیْلِ الْمَأْمُولِ قَرَارُهُمْ
و آرامششان با دریافت خواهش و رسیدن به آرزو استقرار یافته
وَ رَبِحَتْ فِی بَیْعِ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ تِجَارَتُهُمْ
و تجارتشان در فروش دنیا به آخرت سود بخش بوده
إِلَهِی مَا أَلَذَّ خَوَاطِرَ الْإِلْهَامِ بِذِکْرِکَ عَلَى الْقُلُوبِ
خدایا چه لذّتبخش است در دلها خاطرات الهام گرفته از یادت
وَ مَا أَحْلَى الْمَسِیرَ إِلَیْکَ بِالْأَوْهَامِ فِی مَسَالِکِ الْغُیُوبِ
و چقدر شیرین است پویش به سوى تو با مرکب اندیشه ها در راهه هاى غیب
وَ مَا أَطْیَبَ طَعْمَ حُبِّکَ وَ مَا أَعْذَبَ شِرْبَ قُرْبِکَ
و طعم عشقت چه خوش، و شربت مقام قربت چقدر گوارا است
فَأَعِذْنَا مِنْ طَرْدِکَ وَ إِبْعَادِکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَخَصِّ عَارِفِیکَ وَ أَصْلَحِ عِبَادِکَ
پس ما را از راندن و دور کردنت پناه ده، و از خاصترین عارفانت و شایسته ترین بندگانت
وَ أَصْدَقِ طَائِعِیکَ وَ أَخْلَصِ عُبَّادِکَ یَا عَظِیمُ یَا جَلِیلُ
و راستگوترین فرمانبرانت و خالص ترین پرستندگانت قرار داده،اى بزرگ، اى باشکوه
یَا کَرِیمُ یَا مُنِیلُ بِرَحْمَتِکَ وَ مَنِّکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اى گرامى، اى بخشنده، به مهربانى ات اى مهربانترین مهربانان.
التماس دعا
منبع: http://golzarenoor.ir
www.mashreghnews.ir
