مُناجاتُ الذّاکِرین یا مناجات یادکنندگان خدا، از مناجات‌های پانزده گانه نقل شده از امام سجاد (ع) است.
مناجات ذاکرین مناجات و گفتگوی بنده با خداوند متعال و یاد کردن خداوند و بیان اثار و برکات یاد و ذکر خداوند و بیان اوصاف و کمالات الهی است و طبیعی است که در این مناجات خداوند مورد و متلق ذکر باشد. در این مناجات بر این مطلب تاکید شده که ما نمی‌توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم.
مناجات با نوای میثم مطیعی
متن مناجات:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِلَهِی لَوْ لا الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِکَ لَنَزَّهْتُکَ مِنْ [عَنْ] ذِکْرِی إِیَّاکَ
خدایا اگر پذیرش فرمانت بر من واجب نبود هر آینه پاک نگاه مى داشتمت از اینکه ذکر تو گویم
عَلَى أَنَّ ذِکْرِی لَکَ بِقَدْرِی لا بِقَدْرِکَ وَ مَا عَسَى أَنْ یَبْلُغَ مِقْدَارِی حَتَّى أُجْعَلَ مَحَلا لِتَقْدِیسِکَ
چه ذکر من تو را به اندازه کاستى من است نه برازنده کمال تو،شأن و اندازه من چقدر مى تواند بالا رود تا ظرف تقدیس تو قرار گیرم؟
وَ مِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنَا جَرَیَانُ ذِکْرِکَ عَلَى أَلْسِنَتِنَا
از بزرگترین نعمتها بر ما جارى شدن ذکر تو بر زبان ماست
وَ إِذْنُکَ لَنَا بِدُعَائِکَ وَ تَنْزِیهِکَ وَ تَسْبِیحِکَ
و اجازه ات به ماست که تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح گوییم
إِلَهِی فَأَلْهِمْنَا ذِکْرَکَ فِی الْخَلاءِ وَ الْمَلاءِ وَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
خدایا پس ذکرت را به ما الهام کن در نهان و آشکار و شب و روز
وَ الْإِعْلانِ وَ الْإِسْرَارِ وَ فِی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ آنِسْنَا بِالذِّکْرِ الْخَفِیِّ
و پیدا و پنهان، و در خوشى و ناخوشى و ما را به ذکر پنهان مأنوس فرما
وَ اسْتَعْمِلْنَا بِالْعَمَلِ الزَّکِیِّ وَ السَّعْیِ الْمَرْضِیِّ وَ جَازِنَا بِالْمِیزَانِ الْوَفِیِّ
و به عمل پاکیزه و کوشش پسندیده بکار گیر، و به میزان کامل پاداشمان ده
إِلَهِی بِکَ هَامَتِ الْقُلُوبُ الْوَالِهَةُ وَ عَلَى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبَایِنَةُ
خدایا دلهاى عاشق شیفته تواند، و خردهاى جداى از هم بر معرفتت گرد آمده اند
فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلا بِذِکْرَاکَ وَ لا تَسْکُنُ النُّفُوسُ إِلا عِنْدَ رُؤْیَاکَ
بدین خاطر دلها آرام نگیرند جز به یاد تو، و جانها جز به هنگام مشاهده ات راحتى نیابند
أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِی کُلِّ مَکَانٍ وَ الْمَعْبُودُ فِی کُلِّ زَمَانٍ وَ الْمَوْجُودُ فِی کُلِّ أَوَانٍ
تو تنزیه شده اى، در هرجا، و پرستیده گشته اى در هرگاه و در همواره روزگار بوده اى
وَ الْمَدْعُوُّ بِکُلِّ لِسَانٍ وَ الْمُعَظَّمُ فِی کُلِّ جَنَانٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّةٍ بِغَیْرِ ذِکْرِکَ
و به هر زبان خوانده شده اى، و در هر دلى بزرگداشت شده اى از هر لذّتى به جز ذکر تو
وَ مِنْ کُلِّ رَاحَةٍ بِغَیْرِ أُنْسِکَ وَ مِنْ کُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِکَ وَ مِنْ کُلِّ شُغْلٍ بِغَیْرِ طَاعَتِکَ
و از هر آسایشى جز همدمى با تو، و از هر شادمانى به غیر قرب تو، و از هر شغلى جز طاعت تو پوزش مى جویم
إِلَهِی أَنْتَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرا کَثِیرا
تو گفتى و گفتارت حق است که:اى کسانى که ایمان آورده اید خدا را بسیار یاد کنید
وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِیلا وَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ
و در بامداد و شامگاه او را تسبیح گویید و تو گفتى و گفتارت حق است: مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم
فَأَمَرْتَنَا بِذِکْرِکَ وَ وَعَدْتَنَا عَلَیْهِ أَنْ تَذْکُرَنَا تَشْرِیفا لَنَا وَ تَفْخِیما وَ إِعْظَاما
ما را به یاد کردنت فرمان دادى، و وعده فرمودى که تو نیز از روى شرافت و عزّت و کرامت بخشیدن به ما، ما را یاد کنى
وَ هَا نَحْنُ ذَاکِرُوکَ کَمَا أَمَرْتَنَا فَأَنْجِزْ لَنَا مَا وَعَدْتَنَا
اکنون برابر با فرمانت تو را یاد مى کنیم، پس تو نیز به وعده ات وفا کن
یَا ذَاکِرَ الذَّاکِرِینَ وَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اى یادآور یادکنندگان، و اى مهربانترین مهربانان.
التماس دعا
منبع: http://golzarenoor.ir
http://meysammotiee.ir/media/782
